தமிழ் வாழ்க: டிசம்பர் 2024

வேத-வர்ணக் கருத்தியலையும், அறிவியலையும், அரசியலையும் எண்ணற்ற நூல்கள் மூலமும் சடங்குகள், குறியீடுகள் மூலமும் அரசரிடமும், மக்களிடமும் கொண்டுசெல்லக் கட்டுக்கோப்பான ஒரு அறிவுச் சாதியார் ஒற்றுமையுடன் பெருமுயற்சி செய்து கொண்டிருந்த காலத்தில் திருவள்ளுவர் தம் தத்துவப் புரட்சியை நடத்தினார்.தமிழ்மொழியை நம்பி, தமிழ் அரசரையும் மக்களையும் நம்பி. பல முனைகளில் நடத்தப்பட்ட தாக்குதலை ஒரே நூல்மூலம் எதிர்கொள்ள முடிவெடுத்து எழுதியதால்தான் திருக்குறளின் அமைப்பும் யாப்பும் தனிச் சிறப்பான தன்மையோடு உள்ளன எனக்கருதுகிறேன். அதன்மேலோட்டமான எளிமை காரணமாகவும், சுருங்கிய வடிவம் காரணமாகவும் அதன் முழு ஆழத்துக்கும் செல்வது கடினமானதாக அமைகிறது. இல்லையேல் பரிமேலழகர் உரைதான் சிறந்தது எனும் கருத்து வலிமை பெற்றிருக்க வாய்ப்பில்லை. திருக்குறள் படிப்பவர்க்குத் தக்கவாறு பொருள் தரக்கூடியது என்ற தவறான கருத்து பலரைக் கவர்ந்துள்ளது.அதிலும் பின்-நவீனம் போன்ற போலித் தத்துவப் பார்வைகள் மேலோங்கிவிட்ட இன்றைய அகவயமான (subjectivist) சிந்தனைச் சூழலில் திருக்குறளை வைத்து ஒரு “சொல்லாடல்” விளையாட்டுப் போட்டி நடத்துவதால் சிலருக்கு சுகம் உண்டாகிறது. இவர்களை நாம் பொருட்படுத்தவேண்டியதில்லை.ஆனால் அறிஞர் ச.தண்டபாணி தேசிகர் அவர்கள் கூட திருவள்ளுவர் அவ்வப்போது பல்வேறு விடயங்கள் பற்றி எழுதியவற்றைப் பல வண்ண மலர்களாகப் படைத்துத் தொகுத்தாரோ எனத் தமது ஐயப்பாட்டை வெளியிட்டுள்ளார். இத்தகு கருத்துகளைப் பார்க்கையில் இன்றுவரை நிகழ்ந்துள்ளகுறள் ஆய்வின் போதாமை வெளிப்படுகிறது. வேறுபட்ட பல துறைகளை ஓரளவு பயினறதாலும், உலக அளவில் அண்மைக்கால ஆய்வுகளை ஒருவாறு தேடி அறிந்ததாலும், இவற்றுடன் கூட எந்தச் சமூக மேம்பாட்டுக்காகவும், உய்வுக்காகவும் வள்ளுவப் பேராசான் போர் செய்தாரோ அதே தமிழ்ச் சமூகத்தின் அடிநிலை மக்கள் மத்தியில் நெடுங்காலமாகத் தொண்டாற்றிப் போராடியும் வந்ததால்தான் நான் வள்ளுவத்தின் ஆழம் பற்றி எழுதத் துணிந்தேன். இதில் அண்ணல் அம்பேத்கரை எனது முன்னோடியாகக் கொண்டேன். இனி திருக்குறள் அமைப்பை ஊன்றிப் பார்ப்போம். திருவள்ளுவரின் மெய்யியல் குறித்த கொள்கை துறவறவியலின் இறுதிப் பகுதியில் அமைந்துள்ளது. இது குறித்த விளக்கத்தை நான் முன்னம் ஒரு கட்டுரையில் தந்துள்ளேன். (மருதமுத்து, “திருக்குறளில் சமணமா?”, கட்டுரை, “ கணையாழி” ஏடு, ஆகஸ்ட், 1996; மறுவெளியீடு: “வள்ளுவம்”, ஆய்வேடு, மே-சூன்,1999) ஈழத் தமிழரும் பேரறிஞருமான பெருமதிப்பிற்குரிய பேராசிரியர் ஆ.வேலுப்பிள்ளை (சமயத்துறை, அரிசோனா பல்கலைக் கழகம், அமெரிக்கா) அவர்களும் இதே கருத்தை வெளியிட்டுள்ளார். (ஆ.வேலுபிள்ளை, “தமிழ் இலக்கியத்தில் காலமும் கருத்தும்”, பாரி., மூன்றாம் பதிப்பு, 1985, பக்கங்கள்: 62,63). இவரும் இந்த நூற்பகுதியில் தான் வள்ளுவரின் பெய்யியல் கோட்பாடுகள் அமைந்துள்ளன என்கிறார். ஆனால் அறிஞர் வேலுப்பிள்ளை திருவள்ளுவரின் மெய்யியலில் சமண தத்துவத்தைக் காண்கிறார்.இது முற்றிலும் தவறாகும். வினை நீங்குதலே சமணத்தின் இறுதியான மெய்யியல் இலக்கு. புத்தரின் இலக்கோ அவா அறுத்தல் என்பது. அத்துடன் “மனத்துக்கண் மாசிலன் ஆகுதல்” என்பதும் புத்தரால் வலியுறுத்தப் பட்ட அடிப்படைத் தத்துவம். ஆனால் சமணர்க்கு இவ்வாறு மனத் தூய்மை மட்டும் போதவே போதாது.வினைத் தூய்மையே தலையாயது. செய்கையில் குறைபாடுகள் வரும், செய்பவனது நோக்கம் மாசற்றதாக இருப்பதுதான் முக்கியம் என்ற புத்தரின் நிலைப்பாடு இல்வாழ்வார்க்கு ஏற்ற தத்துவம், (importance of integration). மகாவீரர் ஒவ்வொரு செய்கையிலும் இம்சை தவிர்க்கப் படவேண்டும் என்று தீவிரமாக வலியுறுத்தியவர்.எனவே சமணத்தில் துறவோர் (படிமையோர்) மட்டுமே ஈடு இணையற்றவர்கள். இது இல்வாழ்வாரை வெறும் பக்தி நிலைக்குத் தள்ளுவதாகும். “வினைநீக்கமா, அவா அறுத்தலா?” என்ற கேள்வி மூலம்தான் சமணர் வழியா, புத்தர் வழியா என்று தெளிய முடியும். திருவள்ளுவரின் நிலைப்பாடு என்ன? அறத்துப்பாலில் துறவறவியலின் இறிதிப் பகுதி நான்கு அதிகாரங்களைக் கொண்டதாக அமைக்கப் பட்டுள்ளது: “நிலையாமை”, “துறவு”, ”மெய்யுணர்தல்”, “அவா அறுத்தல்” ஆகிய நான்கும் உள்ளார்ந்த தொடர்புகளோடு, தொடர்ச்சியாக ஒரு தத்துவ முழுமையைத் தருகின்றன. “ஆரா இயற்கை அவாநீப்பின் அந்நிலையே பேரா இயற்கை தரும்”, என இந்த மெய்யியல் பகுதி முடிகிறது. (இதற்கடுத்த ஊழ் அதிகாரம் உலகை இயக்கும் பொது விதி பற்றியதாகத் தனி நிலையில் வைக்கப்பட்டுள்ளது.) ஆக பார்ப்பனிய உரையாசிரியர் பரிமேலழகரும், சைவர்களும், சமணர்களும் உரிமை கொண்டாடுவது போல் திருவள்ளுவர் இந்தப் பிரிவினர் எவருடைய சமய தத்துவத்தையும் ஏற்றவர் அல்ல.”சரி, யாருக்கும் வேண்டாம், பொதுவான தத்துவம் படைத்தார் என்று வைத்துக் கொள்வோம்”, என்று பேசும் சிலரும் தந்திரமாக புத்தரை விலக்கி வைத்து விட்டால் போதும் என்று நினைத்தே அவ்வாறு பேசுகிறார்கள். ஏன் எனில் புத்தரின் வர்ண - சாதிமறுப்புக் கொள்கையை அன்னார் கடுமையாக வெறுக்கிறார்கள்.இப்படி வெறுப்போருள் பார்ப்பார் அல்லாத மேல்சாதியினரும் அடங்குவர். ஆனால் திருக்குறளில் மெய்யியல் பகுதி மிக வெளிப்படையாகவும் தெளிவாகவும் உள்ளது. நிலையாமை, துறவு, மெய்யுணர்தல், அவா அறுத்தல் ஆகிய நான்கையும் புத்தரின் வாழ்க்கையின் முக்கியமான நான்கு கட்டங்களாகக் காணமுடியும். இளவரசன் சித்தார்த்தன் நிலையாமைத் துன்பத்தைக் கண்டான். அதற்குக் காரணம் என்ன, தீர்க்க வழி உண்டா என்ற கேள்விகளுக்கு விடை காணத் துறவு பூண்டான். தேடினான். சுய ஒறுத்தலும், தீவிரமான மெய் வருத்தலும் பயன் தரவில்லை. சமணர் வழியை ஒதுக்கினான்.அறிவுவழியில் ஆராய்ந்து மெய்யுணர்வு எய்தினான். காமம், வெகுளி, மயக்கம் எனும் மூன்றையும் விட்டு விடுதலை பெற்றான். தன் விடுதலையோடு நிறுத்திக் கொள்பவன் சுய நலத்தை உண்மையில் துறந்தவனாக இருக்கமுடியாது என்று கண்டு, பிறர் நலம்பெற உழைப்பதே கடமை எனக் கொண்டு, தான் அறிந்த பேருண்மைகளை மறையாக மறைத்து வைக்காமல் அவற்றை அனைத்து உயிர்களும் அறிந்து நன்மை பெற வேண்டிக் கால மெல்லாம் பாடுபட்டான். இதுதான் திருக்குறள் காட்டும் மெய்யியல். பிட்சுக்களிடமும் பௌத்த சங்கங்களிடமும் தன் சிந்தனையை ஒப்படைக்காதவரான திருவள்ளுவர் நேரடியாக புத்தரிடமிருந்தே இந்த அடிப்படை மெய்யியலையும் அறிவியலையும் பெற்றுள்ளார். அக்காலத்தில், புத்தரைப் பின்பற்றியோர் பல்வேறு குழுக்களாகத் தமக்குள் பிரிந்து கிடந்தார்கள் என்றும், அந்தக் குழுக்களுக்குள் பிட்சுகளுக்குக் கொடுக்க வேண்டிய இடம் குறித்தும், இல்லறவாழ்வின் முக்கியத்துவம் குறித்தும் கடுமையான முரண்பாடுகள் இருந்தன என்றும் வரலாற்று ஆதாரங்கள் கூறுகின்றன. திருவள்ளூர் இந்தக் குழுக்களின் உள்முரண்பாடுகளில் சிக்கிக் கொள்ள விரும்பவில்லை என்பதை அவரது நூல் வெளிப்படுத்துகிறது. புத்தர் கோரியபடி சொந்த அறிவைக் கொண்டு அவரது போதனைகளை சோதித்து அறிய முற்பட்ட திருவள்ளுவர் போன்ற பெரியோர் அன்று ஓரிருவர் இருந்துள்ளனர். நான் முன்பே குறிப்பிட்டது போல பேரரசன் அசோகன் கூட அப்படித்தான் புத்தர் கொள்கைகளை அணுகினான். அவனது அரசின் பொதுதர்மப் பார்வை பிட்சுக்களால் வடிவமைக்கப் பட்டதல்ல. அப்படி அவர்களுக்குக் கீழ்ப் பட்டிருந்தால் அவர்களில் ஒருபிரிவினர் தீவிர நிலை எடுத்து பிற மதங்களை ஒடுக்குமாறு அந்தப் பேரரசனைத் தூண்டியிருப்பர்—இலங்கை பிட்சுக்கள் பலரைப்போல. ஆக, “யான், எனது” என்னும் செருக்கை அறுக்கும் நிலையாமைத் தத்துவம், முற்றுண்மை தேட முயலும் “ முயல்வாரின்” துறவு, முயன்று எய்தும் மெய்யறிவு நிலை,அந்த அறிவினால் உந்தப்பட்டு அவா நீக்கல்--- இது தான் இளவரசன் சித்தார்த்தன் புத்தனான மார்க்கம். இது தான் திருக்குறளின் மெய்யறிவுக் கொள்கையும். துறவறவியலில் தாம் விளக்கும் கொள்கைக்கு ஒரு மனித உருவம் தந்து தமது நூலின் முதல் அதிகாரத்தில் வைத்துள்ளார் திருவள்ளுவர். அந்த மனிதனைக் கடவு நிலையில் கடவுளாகவும் காட்டிப் போற்றுகிறார். அவனை அரசும் மக்களும் போற்றுவதோடு “வழிபடவும்” வேண்டும் என்கிறார். வழிபடுதல் என்பதும் வழிப் படுதல் என்பதும் ஒரே பொருள் கொண்டிருப்பதை தமிழ் லெக்சிகன் மூலம் அறியலாம். ஆக திருவள்ளுவர் காட்டும் கடவுள் ஆதி பகவனாம் புத்தன் என்று அறிகிறோம். தமிழ்க்குடிகள், குறிப்பாகத் தமிழக் அரசர் அந்த அறிவனின் அறிவுவழிச் சென்று பொது அறத்தை நாட வேண்டும் என்பது அவரது போதனை. வள்ளுவர் பிரானின் இந்த நிலைப்பாடு அன்றைய தமிழகத்தை ஆரம்பத்திலேயே பகைவர் நாடாகக் கருதிய சிங்கள தேரவாத பிட்சு சங்கத்தார்க்கு முற்றிலும் எதிரானதாகும். திருவள்ளுவர் காலத் தமிழகத்தில் இலங்கையின் தென்புறத்தில் சிங்கள சிற்றரசர்கள் பிட்சுக்களின் முழு ஆதரவோடு புதிய அரசு ஒன்றை உருவாக்கி, விரிவாக்கம் செய்ய கடும் முயற்சிகளை மேற்கொண்டிருந்தனர். இதை ஒரு கட்டத்தில் சோழமன்னர்கள் வன்மையாக எதிர்த்து முறியடித்தனர் என்பதையெல்லாம் சிங்கள பௌத்த நூல் மகாவம்சத்தின் மூலம் அறியலாகும். வடஇந்தியாவில் சாம்ராச்சியம் உருவாகிவிட்ட காலகட்டத்தில், தமிழகத்துக்குத் தென்புறம் இலங்கையில் அனுராதபுரத்தைத் தலைநகராகக்கொண்டு இன்றைய ஈழம் உள்ளிட்ட பெரு நாட்டை சோழ வம்சத்தினர் ஆண்டு வந்தனர். அதற்குச் சிறிதுகாலம் முன்பாக வடநாட்டிலிருந்து புதிதாகச் சென்று இலங்கையின் சிலபகுதிகளில் குடியேறியிருந்த ஆரியச் சிறுபான்மையினர் சோழர்களை வென்று தங்கள் அரசை அனுராதபுரத்தில் நிறுவப் பெருமுயற்சி செய்த காலம் அது. அப்படி ஒரு சிங்கள அரசு உருவாவதைத் தமிழ்நாட்டில் ஆண்டிருந்த சோழர்கள், பாண்டியர்கள் இருவருமே பெரும் அபாயமாகக் கணித்தனர். ஆனால் இருவரும் ஒருமனதாகத் தொடர்ந்து செயல்படவில்லை. மூவேந்தரும் இணைந்த ஒரே தமிழக அரசு என்று ஏற்பட்டிருந்தால் மட்டுமே சிங்களர் வலிமையைக் கட்டுப்படுத்தியிருக்க முடியும். இத்தகைய பகைச் சூழல் காரணமாக புத்தர் பற்றிய தமிழகம் வாழ் பௌத்தரின் பார்வைக்கும் சிங்கள அரசை உருவாக்க முயற்சி செய்த பௌத்த சங்கத்தார் பார்வைக்கும் கடும் முரண்பாடு நிலவியது. தமிழகத்தின் புத்தர்கொள்கையினர் புதுச்சேரிப்பகுதி, பூம்புகார், நாகப்பட்டினம் போன்ற சில துறைமுகம் சார்ந்த பகுதிகளில் மட்டுமே இருந்தனர் எனலாம். இவர்களின் தத்துவம் சிங்கள பிட்சு சங்கத்தினரின் நிலைப்பாட்டுடன் முரண்பட்டதாக இருந்திருக்கிறது. சிங்கள தேரவாத பிட்சுக்கள் இந்திய பிராமணர் போலவே அரசைத் தங்கள் இரும்புப் பிடிக்குள் வைத்திருக்க ஆரம்பமுதல் பாடுபட்டனர்.தேரவாத பௌத்தம் என்பது மதவாத புரோகித ஆதிக்கத்தை சமூகத்திலும், அரசிலும் நிறுவும் நோக்கம் கொண்டது. வட இந்தியாவில் புத்தரின் மரணத்துக்குப் பிறகு புத்த இயக்கத்தினர் மத்தியில் முதல் பெரும் பிளவு ஏற்பட்ட போதுதான் இந்த தேரவாதம்(ஸ்தவிர வாதம்) உருவானது. அசோகருக்கு முன்பே இந்தப் பிளவு தோன்றிவிட்டது. புத்த இயக்கத்தார் நடத்திய மாநாடு ஒன்றில் பெரும்பான்மையானவர்களின் முடிவுக்கு எதிராக சிறுபிரிவினரான பிட்சுக்கள் தங்கள் சிறப்பு அதிகாரத்தை நிறுவும் நோக்கத்தில் மார்க்கவிதிகளை இறுக்கமாக மாற்ற முனைந்தபோது இல்வாழ்வார் அதிக எண்ணிக்கையில் இடம் பெற்றிருந்த அன்றைய புத்த சங்கத்தில் இந்த புரோகிதத் தனமான சதி முறியடிக்கப்பட்டது. அந்த மாநாட்டுக்கு வந்திருந்த ஏராளமான இல்வாழ்வினர் துறவுகளின் ஆதிக்க முயற்சியை முளையில் கிள்ளினர். இதனால் புத்த சங்கம் இரண்டாக உடைந்தது. பெரும்பான்மையினர் தங்கள் அமைப்பை மகாசங்கிக அமைப்பு (பெரும்பான்மையினர்) என்று அறிவித்தனர். தம்மை அடக்கியாள முயன்ற தேரவாதி பிட்சுக்களை இவர்கள் ஈனயானிகள் (சிறிய மார்க்கம்) என அழைக்கலாயினர். (இந்த இயக்கப் பிளவும் பெயர்களும் ரஷ்யப் புரட்சி வரலாற்றில் போல்ஷ்விக் மென்ஷ்விக் பிளவை நினைவுப் படுத்துகின்றன.) மகாசங்கக் கொள்கைப்படி புத்தர் இறைநிலையில் வைத்துப் போற்றப்படலானார். அவர் மெய்யறிவு எய்திய ஒரு மனிதர் மட்டுமே என்று கூறிய தேரவாத பிட்சுக்களின் நிலைப்பாடு உண்மையில் பகுத்தறிவுக்கு அவர்கள் கொடுத்த முக்கியத்துவத்தால் அல்ல.மாறாக “புத்தரும் ஒரு மனிதர்தான். பிட்சுக்களாகிய எங்களை ஒத்தவர்தான்; பிட்சுக்களாகிய நாங்களும் புத்தர் போலவே அதி உன்னத நிலையை எய்தக் கூடியவர்களே; எனவே அரசும், இல்வாழ்வோரும் மற்றோரும் எங்களுக்கு முற்றிலும் கீழ்ப்பட்டு நடக்கவேண்டும்”. என்று வலியுறுத்துவதே அந்தத் தேரவாதிகளின் அரசியல் உள்நோக்கம். இதை உணர்ந்த மகாசங்கத்தவர்கள் புத்தரின் கடவு நிலையை—ஆதி பகவன் எனும் “தனக்குவமை இல்லாதான்” நிலையை — வலியுறுத்தினர். இதை மேலும் உறுதி செய்து தேரவாத பிட்சுக்களின் ஆதிக்கப் போக்கை அம்பலப்படுத்தவேண்டி இன்னொரு முக்கியக் கோட்பாட்டையும் மகாசங்கத்தவர் முன்வைத்தனர். இதன்படி புத்தர் காட்டிய வழியில் சென்று அவா அறுத்தல் எனும் இறுதி நிலை எய்தி அரஹந்த் (வடமொழியில், “அர்ஹத்”’ தமிழில் “அருகதர் ”>” ஆருகதர்”) எனும் சிறப்புநிலை எய்திய பிட்சுக்கள்கூட குறைபாடு கொண்டவர்களாக இருத்தல் கூடும் என்று மகாசங்கத்தினர் வரையறுத்தனர். இந்த வரையறுப்பின் படி, தலைசிறந்த அரஹந்த நிலை எய்தினாலும் ஒரு பிட்சுவால் புத்தருக்கு இணையாக மாற முடியாது; ஒரு பிட்சு ஒருபோதும் கடவு நிலைக் கடவுள் இடத்தை அடையமுடியாது; ஆதி பகவனின் அடிசேர்ந்தார் என்று தான் ஆகமுடியும். இப்படி பிட்சுவின் இடத்தை இறைக்குக் கீழே வைப்பதன் மூலம், இல்வாழ்வாரும் அரசும் கூட இறைவன் பார்வையில் பிட்சுவுக்கு சமம் என்ற கொள்கையை மகாசங்கிக இயக்கத்தார் நிலைநாட்டினர். (“Six World Faiths”—ed. W. Owen Cole, Continuum Publishers, 2004; “ Buddhist Sects in India”- by NalinakshaDutt, MotilalBanarsidass, 1978; “ Buddhist sects and sectarianism”-by BibhutiBaruah, Sarup&Sons, 2000; “Mahasanghika” at Britannica.com & Wikipedia) இந்த மகாசங்கிகக் கடவுட்கொள்கையை சிங்கள தேரவாத புத்த பிட்சுக்கள் தீவிரமாக எதிர்த்துப் போராடினர். திருவள்ளுவர் இந்த மகாசங்கிகக் கொள்கையைத்தான் அரசுக்கும், இல்லற வாழ்வுக்கும், குடிகளுக்கும், ஒட்டுமொத்த தமிச்சமூகத்துக்கும் அவசியமானது என்று கருதி அதனையே திருக்குறளின் கடவுள்வாழ்த்து அதிகாரத்திலும், நீத்தார் பெருமையிலும் போதித்துள்ளார். இவ்வாறு புத்தர் மட்டுமே தனக்குவமையில்லாத தேவன் என்று போதித்து சிங்கள தேரவாதச் செருக்கை அடக்குகிறார் வள்ளுவர்பிரான். அடுத்து அவர்களின் ஆதிக்கப் போக்கை அடக்கும் நோக்கம் அவருக்கு இருந்ததை நீத்தார் பெருமை என்ற அதிகாரத்திலும் காணமுடிகிறது. இதன் முதலாவது குறட்பாவிலேயே இந்த அதிகாரம் யாரை குறித்தது என்பது தெளிவாக்கப் பட்டுள்ளது. “ஒழுக்கத்து நீத்தார் பெருமை விழுப்பத்து வேண்டும் பனுவல் துணிவு.” நூல்சிறப்பு வேண்டுவோர் ஒழுக்கத்து நீத்தாரின் பெருமையை முதற்கண் போற்றவேண்டும் என்பது இதன் பொருள். பிற்பாடு துறவியலில் “தவம்” என்ற தலைப்பில் பொதுப்படையாக சிறப்பிக்கப்படும் சமணர்,ஆசீவகர், பார்ப்பனமுனிவர் போன்ற பல்வகைத் துறவிகள் பற்றியதல்ல இந்த “நீத்தார் பெருமை”. இந்த இரண்டாம் அதிகாரத்தின் முதல் குறட்பாவில் குறிப்பிடப்படும் ஒழுக்கத்து நீத்தார் யார் என்பதற்குரிய குறிப்பு நூலின் முதல் அதிகாரமாகிய கடவுள் வாழ்த்திலேயே உள்ளது:-- “பொறிவாயில் ஐந்தவித்தான் பொய்தீர் ஒழுக்க நெறிநின்றார் நீடு வாழ்வார்.” புலன் வென்று முற்றறிவாளனாக, இறையாக உள்ள பகவனின் ஒழுக்க நெறியில் செல்வோர் நீடு வாழ்வார். எனவே கடவுள் வாழ்த்தில் போற்றப்படும் கடவுளின் நெறியே திருவள்ளுவர் போற்றும் ஒழுக்கநெறி. அத்தகைய நெறி நிற்கும் துறவோருள் சிறந்தோர் நீத்தார் அல்லது அரஹந்தர் இது புத்தர் இயக்கத்தோர் அனைவரும் பொதுவாக நம்பிய கோட்பாடு வள்ளுவர் பிரானுக்கும் ஏற்புடையது. ஆனால் சிங்கள தேரவாத பிட்சு சங்கத்தார் கொள்கைக்கு மாறாக திருவள்ளுவர் கொள்கை அமைந்தது. அவர் நம்பிக்கைப்படி அரஹதர் என்பார் எவரும் புத்தருக்கு நிகரில்லை, அடுத்த நிலையிலும் இல்லை அவர்களிடமும் குறை இருக்கும். அவர்கள் இறை நிலை அடைந்தோர் இல்லை; அடையவும் முடியாது. அரஹதரை தலைமையிடத்தில் வைக்க மறுக்கும் இந்த மகாசங்கிகக் கோட்பாட்டை வள்ளுவர்பிரான் தெளிவாக வலியுறுத்தும் குறட்பா ஒன்று அவரால் திட்டமிட்டு இயற்றப் பட்டுள்ளது. அது இதுவே: “குணமென்னும் குன்றேறி நின்றார் வெகுளி கணமேயும் காத்தல் அரிது.” அதாவது நீத்தார் நிலை எய்திய மேம்பட்ட துறவோரிடமும் கணநேரமாவது வெகுளி தோன்றி மறையக்கூடும். கண நேரமேயானாலும் வெகுளி தீயதே. இதனை அடுத்த அதிகாரத்திலேயே (அறன் வலியுறுத்தல்) வலியுறுத்துகிறார்: “அழுக்காறு, அவா, வெகுளி, இன்னாச்சொல் நான்கும் இழுக்கா இயன்றது அறம்” என்றார் பெருமான். அவ்வாறு நீத்தார்க்கும் சிறிது வெகுளி தோன்றுமானால் அத்துடன் சிறிது அவாவும் பிறகுறைகளும்கூட விளையவே செய்யும். இது உட்கிடை. அதாவது நீத்தாரும் தவறிழைத்தல் உண்டு. இப்படி நுட்பமாக ஒரு முக்கியக் கருத்தை முதலிலேயே அறிவித்துள்ளதற்கு திருவள்ளுவரின் அரசியல் நிலைப்பாடே காரணம்:-- புத்தரின் இடத்தை வேறு எவர்க்கும் கையளிக்க முடியாது. இறைவனின் பிரதிநிதியாக நீத்தார் ஏகபோக உரிமை கொண்டாட முடியாது. அவர்களும் இல்வாழ்வோர் போல பொதுவான அரசுக்குக் கீழடங்கி பொது ஒழுக்க நெறி நின்று நீடுவாழட்டும். இவ்வாறு, வள்ளுவரின் புத்தம் சிங்களபிட்சுக்களுக்கு முற்றிலும் எதிரானதாக உள்ளது. அவர்களின் அரசியல் மேலாதிக்க ஆசைக்கு எதிராக உள்ளது. புத்தரை முற்றாக அறிந்து தெளிந்து அவர் வழியில் உலகு செல்லுமாறு பொருள் கண்டு போதித்தவர் தமிழ் வள்ளுவரே. புத்தரை முற்றிலுமாகத் திரிபு செய்து பிட்சுக்களின் அரசியல் ஆதிக்கக் கருவியாக மாற்றி வெறும் பொம்மையாக்கியது தேரவாதமும் , சிறப்பாக சிங்கள பிட்சுக்களுமே.

முதுகலை ஆசிரியர் தேர்வு

வெற்றி நமதே முதுகலை ஆசிரியர் தேர்வு

தென்காசி மாவட்டம் அரையாண்டு பொதுத் தேர்வு 2024-25 தமிழ்

தென்காசி மாவட்டம்

அரையாண்டு பொதுத் தேர்வு 2024-25

தமிழ் விடை குறிப்பு

வகுப்பு :11

DOWNLOAD PDF

பரிசில் துறை 12 வகுப்பு

பரிசில் துறை சான்றுடன் விளக்குக.

Answer:

துறை விளக்கம்:

பரிசு வேண்டி வாயிலில் நிற்பது பரிசில் துறையாகும்.

சான்று:

வாயி லோயே! வாயி லோயே!

வள்ளியோர் செவிமுதல் வயங்குமொழி வத்தித் தாம் ……

என்ற புறநானூற்றுப் பாடல் அடிகள்.

பொருத்தம்:

தன்னை நாடி வருவோர்க்கு இல்லை என்று சொல்லாது தனது அரண்மனை வாயிலை வாயிற்காவலனைக் கொண்டு அடைக்காமல் பரிசிலர்க்கு உரிய பரிசினைப் பெற எப்போதும் திறந்திடும் வாயிலை உடையது அதியமான் நெடுமான் அஞ்சியின் அரண்மனை என்று கூறியதிலிருந்து அதியமான் நெடுமான் அஞ்சியின் கொடைத்தன்மையை நோக்கி பரிசிலர் அரண்மனையின் வாயிலில் நிற்பது பரிசில் துறையாகும்

தென்காசி மாவட்டம் அரையாண்டு பொதுத் தேர்வு 2024-25 விடை குறிப்பு வகுப்பு :12

தென்காசி மாவட்டம்

அரையாண்டு பொதுத் தேர்வு 2024-25

விடை குறிப்பு

வகுப்பு :12

DOWNLOAD PDF

வெற்றி நமதே முதுகலை ஆசிரியர் தேர்வு தமிழ்

வெற்றி நமதே முதுகலை ஆசிரியர் தேர்வு தமிழ் நன்னூல் பாயிரவியல்

ஐங்குறுநூறு, மறு தரவுப்பத்து

மறுதரவு என்றால் மீண்டும் வருதல் என்று பொருள். மனம் கலந்த தலைவி தலைவனுடன் அவன் ஊர் சென்று மணம் புரிந்து அவனை ஏற்றுக்கொண்டு விட்டாள். அவளின் அன்னையும் உறவினரும் அவள் மீது கொண்ட கோபம் தணிந்து விட்டனர். இப்பொழுது தங்கள் இல்லத்துக்குத் தலைவியையும், தலைவனையும் அழைத்து விருந்து வைத்து வாழ்த்த விரும்புகின்றனர். இப்படித் தலைவனும், தலைவியும் மீண்டும் வருவதைக் குறிக்கும் பத்துச் செய்யுள்களைக் கொண்டதால் இப்பத்து இப்பெயர் பெற்றது.

====

1.மறுதரவுப் பத்து

மறுவில் தூவிச் சிறுகருங் காக்கை!

அன்புடை மரபினின் நின்கிளையொடு ஆரப்

பச்சூன் பெய்த பைந்நிண வல்சி

பொலம்புனை கலத்தில் தருகுவென் மாதோ;

வெஞ்சின விறல்வேல் காளையொடு

அஞ்சில் ஓதியை வரக்கரைந் தீமே.

[மறு=மாசு; தூவி=சிறகு; கிளை=சுற்றம்; ஆர=உண்ண; பைந்நிண வல்சி கொழுப்பு கலந்த உணவு; விறல்=வெற்றி; வரைதல்=அழைத்தல்]

காக்கை ஒண்ணு வந்து ஒக்காந்து கத்துது; அப்ப அம்மா, “காக்கையே! எம்பொண்ணும் அவ கணவனும் சீக்கிரம் வந்து இங்க சேருவாங்கன்னு நீ கத்து. அப்படி அவங்க வந்துட்டா ஒனக்கு நெறைய கறி சோறு பலியாத் தரேன்”னு சொல்ற பாட்டு இது.

”குத்தமே இல்லாத சிறகு இருக்கற காக்கையே! கோபமும் வெற்றியும் தர்ற வேல வச்சிருக்கற காளை போல இருக்கற அவனோடு அழகான கூந்தல் இருக்கற எம்பொண்ணு இங்க நம்ம ஊட்டுக்கு வந்து சேருமாறு நீ கத்தணும். அப்படி அவங்க வந்துட்டா ஒனக்கு ஒன் ஒறவுங்களோட சேந்து தின்ற மாதிரி புதுசான கறி கலந்த சோத்தைப் பொன்னாலான பாத்திரத்தில போட்டுத் தரேன்”

காக்கை அதோட றக்கையெல்லாம் எப்பவும் சுத்தப்படுத்திக்கிட்டே இருக்கும். அதாலதான் சுத்தமான சிறகுன்னு சொல்றா. காக்கை கத்தினா விருந்தினர் வருவாங்கன்னு நம்புவாங்க. அதையே அவளும் சொல்றா.

=====

2. மறுதரவுப் பத்து

வேய்வனப்பு இழந்த தோளும், வெயில்தெற

ஆய்கவின் தொலைந்த நுதலும், நோக்கிப்

பரியல் வாழி, தோழி! பரியின்,

எல்லைஇல் இடும்பை தரூஉம்

நல்வரை நாடனொடு வந்த மாறே

[வேய்=மூங்கில்; வனப்பு=அழகு; தெற=வெப்பத்தைச் செய்; கவின்=அழகு நுதல்=நெற்றி; பரியல்=வருந்தாதே; பரியின்=வருந்தினால்; இடும்பை=துன்பம்]

ஊரை உட்டுப் போன அவனும் அவளும் அவங்களோட அப்பாவும் அம்மாவும் விரும்பறாங்கன்னு திரும்பி வராங்க. அவங்களைத் தோழி பாத்து மகிழ்ச்சி அடையறா, ஆனா அவளோட அழகு கொறைஞ்சு போயிடுச்சுன்னு தோழி கவலப்படறா. அப்ப அவ தோழியைத் தேத்த மாதிரி சொல்ற பாட்டு இது.

”தோழியே! வாழ்க! மூங்கில் போல அழகா இருந்த என் தோளும், வெயிலால அழகு போயிட்ட என் நெத்தியையும், பாத்து நீ துக்கப்படாத. அப்படி நீ துக்கப்பட்டா அந்த மலைநாட்டைக் கொண்டவனையும் சேத்து வச்சுக்கிட்டு ஒங்களொடு சேந்து மகிழ்ச்சியா இருக்கலாம்னு வந்திருக்கற எனக்குத் துக்கம் வந்துடும்.”

நாங்க மகிழ்ச்சியா இருக்கலாம்னு வந்திருக்கோம். நீ வருந்தினா நாங்களும் துக்கப்படுவோம்னு சொல்றா.

===3. மறுதரவுப் பத்து

துறந்ததற் கொண்டு துயர்அடச் சாஅய்

அறம்புலந்து பழிக்கும் அங்கண் ஆட்டி!

எவ்வ நெஞ்சிற்கு ஏமம் ஆக

வந்தனளோ நின்மடமகள்;

வெந்நிறல் வெள்வேல் விடலைமுந் துறவே?

[சாஅய்=மெலிந்து; ஏமம்=பாதுகாப்பு; அளைகண் ஆட்டி=நீரால் அளையப்படும் கண்; எவ்வம்=துன்பம்; விடலை=பாலை நிலத்தலைவன்]

அவனும் அவளும் மறுபடி அவங்க ஊட்டுக்கு வந்துட்டாங்க; அந்தச் சேதி ஊர்ல எல்லாருக்கும் தெரிஞ்சுட்டுது; அவங்கள்ளாம் வந்து அவ அம்மாக்கிட்ட கேக்கற பாட்டு இது.

”ஒன் பொண்ணு ஊட்ட உட்டுப் போனதால ஒடம்பு மெலிஞ்சு போயி எப்பவும் துன்பத்தோட கண்ணீர் உட்டுக்கிட்டே இருக்கற கண்களை வச்சிட்டிருக்கற தாயே! ஒன் மனசுக்கு இன்பம் தர்ற மாதிரி ஜெயிக்கற வேல வச்சிக்கிட்டு அவன் முன்னாடி போக அவ அவன் பின்னாடி வந்தாளோ?”

==4. மறுதரவுப் பத்து

மாண்புஇல் கொள்கையொடு மயங்குதுயர் செய்த

அன்பில் அறனும் அருளிற்று மன்ற;

வெஞ்சுரம் இறந்த அஞ்சில் ஓதி,

பெருமட மான்பிணை அலைத்த

சிறுநுதல் குறுமகள் காட்டிய வம்மே

[மாண்பு=மாட்சிமை; அருளிற்று=அருள் செய்தது; அஞ்சில் ஓதி=அழகான கூந்தல்; காட்டிய=-காண்பிக்கின்றேன்; ஆட்டிய வம்மே=நீராட்ட வருக]

அவ அவனோட அவன் ஊருக்குப் போயிக் கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டா; அப்பறம் அவ தன் ஊட்டுக்கு வரா. அதைத் தெரிஞ்சுக்கிட்ட எல்லா சொந்தக்காரங்களும் வராங்க. அவங்கக்கிட்ட அம்மா சொல்ற பாட்டு இது.

”ஒறவுக்காரங்களே! முன்னாடி அந்தக் கடவுள் நாம மயங்கற மாதிரி அன்பே இல்லாம துன்பம் குடுத்தது. ஆனா இப்ப அதுவே கருணை காட்டிடுச்சு. முன்னாடி அவ மானோட வெளயாடிக்கிட்டிருந்தா; அவளுக்கு அழகான நெத்தி இருக்குது. அவ தலைமுடியும் பாக்கறதுக்கு நல்லாவே இருக்கும். அப்படிப்பட்ட என் பொண்ணு வெயில் அதிகமா இருக்கற காட்டு வழியில போனா. அவள இப்ப போன களைப்பெல்லாம் தீர்றதுக்க்கு நல்லா குளிப்பாட்டலாம் வாங்க”

அவ சின்னப் பொண்ணு; வெயிலால ரொம்ப களைப்பாய் இருப்பா. அதால நாம அவளை நல்லா குளிப்பபாட்டி அழகா செய்யணும்னு அவ சொல்றா.

====

5. மறுதரவுப் பத்து

முளிவயிற் பிறந்த, வளிவளர் கூர்எரிச்

சுடர்விடு நெடுங்கொடி விடர்முகை முழங்கும்

இன்னா அருஞ்சுரம் தீர்ந்தனம்; மென்மெல

ஏகுமதி வாழியோ, குறுமகள்! போதுகலந்து

கறங்குஇசை அருவி வீழும்

பிறங்கிரும் சோலை,நம் மலைகெழு நாட்டே.

[முளி=உலர்ந்த; வயிர்=மூங்கில்; வளி=காற்று; எரி=நெருப்பு; விட்ர்ர்=மலைப்பிளப்பு; இன்னா=கொடிய; அருஞ்சுரம்=காட்டுவழி; கறங்கிசை அருவி=ஓசையோடு வீழும் அருவி; பிறங்கியிரும்=ஒளி தரும்; இருஞ்சோலை=பெரிய சோலை; முகை=குகை; முழைஞ்சில் போது=பூக்கள்]

அவன் அவள அவனோட ஊருக்குக் கூட்டிட்டுப் போறான். தன் ஊர் கிட்ட வந்துட்டதும் அவக்கிட்ட சொல்ற பாட்டு இது.

”இளமையா இருக்கறவளே! காய்ஞ்சு போன மூங்கில்ல பிறந்த நெருப்பு, எல்லா எடத்துலேயும் பரவி, மலைப்பிளவுல, குகையில, பூந்து அதுங்களயும் வெடிக்கச் செஞ்சுது. அப்படிப்பட்ட கொடுமையான காட்டு வழியையும் நாம கடந்து வந்துட்டோம். அழகா பூவெல்லாம் இருக்கற, பெரிய ஓசையோட அருவி விழற சோலையெல்லாம் இருக்கற நம்ம நாட்டுக்கு வந்துட்டோம். அதால இனிமே நீ மெதுவா மெதுவா நடந்து போலாம்”

6. மறுதரவுப் பத்து

புலிப்பொறி வேங்கைப் பொன்னிணர் கொய்துநின்

கதுப்புஅயல் அணியும் அளவை, பைபயச்

சுரத்திடை அயர்ச்சியை ஆறுக மடந்தை!

கல்கெழு சிறப்பின் நம்ஊர்

எல்விருந்து ஆகிப் புகுகம், நாமே.

[பொன் இணர்=பொன் போன்ற பூங்கொத்துகள்; கதுப்பு=கூந்தல்; சுரம்=காட்டுவழி; ஆறுக= இளைப்பாறுக; எல்=பகல்; விருந்து=விருந்தினர்]

போன பாட்டு மாதிரிதான் இதுவும். அவன் ஊர்கிட்ட வந்ததும் அவக்கிட்ட சொல்ற பாட்டு இது.

”என் தலைவியே! நாம இங்க கொஞ்சம் ஒக்காருவோம். நான் பொன் நெறத்துல புலி மேல இருக்கற புள்ளி போலத் தெரியற வேங்கைப் பூங்கொத்தைப் பறிச்சு ஒன் கூந்தல்ல வச்சு விடறேன். மெதுவா நடந்து வந்த களைப்பைப் போக்கிக்கிட்டுப் போனா பகல் விருந்துக்காரங்க போல நாம் நம்ம ஊருக்குப் போயிடலாம்.”

அவ ரொம்ப களைப்பாயிருக்கா. அதப் போக்கணும். அத்தோட அவ கூந்தல்ல பூவெல்லாம் வச்சு அழகா கூட்டிட்டுப் போகணும். நான் பூ பறிச்சு வர்றதுக்குள்ள அவளும் மொகம் கழுவி இருப்பான்னு அவன் நெனக்கறான்.

7. மறுதரவுப் பத்து

‘கவிழ்மயிர் எருத்தின் செந்நாய் ஏற்றை

குருளைப் பன்றி கொள்ளாது கழியும்

சுரம்நனி வாரா நின்றனள்’ என்பது

முன்னுற விரைந்த நீர் உரைமின்;

இன்நகை முறுவல்என் ஆயத் தோர்க்கே.

[எருத்து=கழுத்து; ஏற்றை=ஆண் செந்நாய்; குருளை=குட்டி=சுரம்=காட்டு வழி; உரைமின்=சொல்லுங்கள்; ஆயத்தோர்=உறவினர்]

அவன் தன் ஊர் கிட்டக்க வந்ததும், முன்னாடி வேகமா போற அவனோட ஊர்க்காரங்கக்கிட்ட சொல்ற பாட்டு இது.

“கீழ்நோக்கிக்கிட்டு மயிர் தொங்கற ஆண்செந்நாய் குட்டியோட போற பன்றியைச் சாவடிச்சுத் தின்னாம ஒதுங்கிப் போவுது. அப்படிப்பட்ட காட்டுவழியா நம்ம ஊருக்கு இவ வந்துக்கிட்டு இருக்கா. இதை எனக்கு முன்னாடி ஊருக்குப் போற நீங்க தோழிக்கிட்டல்லாம் சொல்லுங்க”

அவனோட அவளச் சேத்து வச்ச தோழிங்ககிட்டதான் மொதல்ல சொல்லணும்னு அவன் நெனக்கறான்.

8. மறுதரவுப் பத்து

‘புள்ளும் அறியாப் பல்பழம் பழுனி

மடமான் அறியாத் தடநீர் நிலைஇ,

சுரம்நனி இனிய ஆகுக’ என்று

நினைத்தொறும் கலிழும் என்னினும்

மிகப்பெரிது புலம்பிற்று தோழி!நம் ஊரே.

[புள்=பறவை; பழுனி=-பழுத்து நிரம்பி; நிலைஇ=நிலைத்து; கலிழும்=அழும்]

அவனோட போன அவ ,மறுபடியும் திரும்பி அவ ஊடுக்கு வந்திட்டா. அவளப் பாக்க தோழி வரா. தோழிக்கிட்ட, “என்னைப் பிரிஞ்சு எப்படி இருந்தியோ”ன்னு அவ கேக்கறா. அதுக்கு தோழி பதில் சொல்ற பாட்டு இது.

”தோழி! ஒன்னை நெனக்கும் போதெல்லாம் நீ பிரிஞ்சு போனதைப் பொறுக்க முடியாம நான் அழுதுக்கிட்டிருந்தேன். ஆனா நம்ம ஊர்ல இருக்கறவங்க, “பறவைங்களுக்குக் கூட தெரியாத பழுத்த பழங்களும் இருக்கற, மானுங்களுக்கெல்லாம் கூடத் தெரியாத தண்ணி இருக்கற எடங்களும் நெறைய இருக்கற காட்டு வழியில அவ நல்லபடியா போகட்டும்”னு வேண்டிக்கிட்டாங்க. அத்தோட ரொம்பவும் பொலம்பினாங்க”

9. மறுதரவுப் பத்து

’நும்மனைச் சிலம்பு கழீஇ அயரினும்,

எம்மனை வதுவை நல்மணம் கழிக”எனச்

சொல்லின் எவனோ மற்றே வென்வேல்

மைஅற விளங்கிய கழலடி,

பொய்வயல் காளையை ஈன்ற தாய்க்கே?

[சிலம்பு=காற்சிலம்பு; அயர்தல்=விழாவைக் கொண்டாடுதல்; வதுவை=திருமணம்; மை=குற்றம்; கழிக=செய்து கொள்க; பொய்வல்=பொய் கூறுதலில் வல்ல]

அவ அவனோட உடன்போக்காப் போயி அவன் ஊட்டுக்குச் சேந்துட்டா. அங்க அவனோட அவங்க ரெண்டு பேருக்கும் கல்யாண ஏற்பாடுகள் எல்லாம் செய்யறாங்க. மொதல்ல சிலம்பு கழிக்கும் நோன்பைச் செய்யப் போறாங்க. அது அவளோட தாயிக்குத் தெரிஞ்சிடுத்து. அப்ப அவ தாய் சொல்ற பாட்டு இது. ”வெற்றியே தர்ற வேலைக் கையிலும் கழல்ல கால்ல போட்டிருக்கறவனுமான காளை போல இருக்கற அவன் என்னென்னமோ பொய்யெல்லாம் சொல்லி என் பொண்ணை வசப்படுத்திட்டான். அவனைப் பெத்த அந்த அம்மா சிலம்பு கழிக்கிற நோன்பை அங்க செஞ்சாலும், கல்யாணத்தை ஒங்க ஊட்ல செய்யுங்கன்னு சொன்னா என்னவாம்?”

அந்தக் காலத்துல கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி பொண்ணு கால்ல இருக்கற சிலம்பைக் கழட்ட ஒரு சடங்கு செய்வாங்க. அதையும் கல்யாணத்தையும் பொண்ணு ஊட்டுக்காரங்கதான் செய்வாங்க. தன்னாலம் செய்ய முடியலேயேன்னு அவளோட அம்மா குமுறுவதைத்தான் இந்தப்பாட்டு காட்டுது.

10 மறுதரவுப் பத்து

மள்ளர் அன்ன மரவம் தழீஇ

மகளிர் அன்ன ஆடுகொடி நுடங்கும்

அரும்பதம் கொண்ட பெரும்பத வேனில்

‘காதல் புணர்ந்தன ளாகி ஆய்கழல்

வெஞ்சின விறல்வேல் காளையொடு

இன்றுபுகு தரும்’என வந்தன்று, தூதே.

[மள்ளர்=மறவர்; மரவம்=குங்கும மரம்; வெண்கடம்பு;; தழீஇ=தழுவி; நுடங்கும்=அசையும்; அரும் பதம்=அரிய தன்மை; விறல்=வெற்றி; காளை=தலைவன்]

அவனோட போன அவ கல்யாணமும் செஞ்சுக்கிட்டா. அப்புறம் அப்பா அம்மாக்கிட்ட வாழ்த்து வாங்க தன் ஊட்டுக்கு வரா. அது தெரிஞ்ச செவிலி அவளோட அம்மாக்கிட்ட சொல்ற பாட்டு இது

“இளவேனில் காலம் வந்திடுச்சு. நல்ல மல்யுத்த வீர்ரைப் போல இருக்கற வெண்கடம்ப மரத்தைப் பொண்ணுங்கபோல இருக்கற கொடியெல்லாம் தழுவிக்கிட்டு இருக்கறகாலம் இது. அவ காதலால அவனோட கலந்துட்டா. வீரக்கழலும் கோபத்தோட வெற்றி தர்ற வேலும் வச்சிருக்கற காளையான அவனோடு ஒன் பொண்ணு இன்னிக்கு இங்க வராளாம். எனக்கு அப்படீன்னு தூது வந்திருக்கு.”

கொடி கடம்ப மரத்தைத் தானே தழுவிக்கற மாதிரி அவ அவனைத் தழுவிக்கிட்டான்றது மறைபொருளாம். இளவேனில்ல காதலிக்கறவங்க மனசு கலங்கிப்போயிடும். அதால அவ மேலத் தப்பில்லன்னு செவிலி சொல்றா. அவன் கோவக்காரன். அதால பழசை எல்லாம் மறந்துட்டு அவங்களை நல்லா வரவேக்கணும்னு அவன் வச்சிருக்கற வேலைச் சொல்லிக் காட்டறா.

=நிறைவு=================================

குறுந்தொகை

குறிஞ்சி - தலைவி கூற்று

. குறிஞ்சி - தலைவி கூற்று

பாடியவர்: கபிலர். இவரைப் பற்றிய குறிப்புகளைப் பாடல் 13 – இல் காண்க.

பாடலின் பின்னணி: ஒருநாள், தலைவனும் தலைவியும் சந்தித்தார்கள். அப்பொழுது, தலைவன் “நான் உன்னைக் கைவிட மட்டேன். விரைவில் உன்னைத் திருமணம் செய்துகொள்வேன்” என்று அவளுக்கு உறுதிமொழி கூறினான். அவன் கூறிய உறுதிமொழியை நம்பிய தலைவி அவனோடு கூடி மகிழச் சம்மதித்தாள். அதற்குப் பிறகு, அவனைக் காணவில்லை. அவனோடு கூடியிருந்தபொழுது அவன் உறுதிமொழி அளித்ததற்கு யாரும் சான்று இல்லையே என்று தன் தோழியிடம் கூறித் தலைவி வருந்துகிறாள்.

யாரும் இல்லைத் தானே கள்வன்

தானது பொய்ப்பின் யானெவன் செய்கோ

தினைத்தாள் அன்ன சிறுபசுங் கால

ஒழுகுநீர் ஆரல் பார்க்கும்

குருகும் உண்டுதான் மணந்த ஞான்றே.

அருஞ்சொற்பொருள்: பசுமை = செழுமை; ஆரல் = ஒருவகை மீன் ; குருகு = நாரை, கொக்கு; மணத்தல் = கலத்தல்; ஞான்று = பொழுது, காலம்.

உரை: தலைவன் என்னோடு கூடியிருந்த பொழுது அதற்குச் சான்றாக வேறு ஒருவரும் அங்கு இல்லை. தலைவனாகிய கள்வன் மட்டுமே அங்கு இருந்தான். என் தலைவன் கூறிய உறுதி மொழிகள் பொய்யானால் நான் என்ன செய்வேன்? ஓடும் நீரில் வரும் ஆரல் மீனை உண்ணுவதற்காகப் பார்த்து நிற்கும், தினையின் அடியைப் போன்ற, சிறிய செழுமையான கால்களை உடைய, குருகு மட்டுமே அங்கே இருந்தது.

விளக்கம்: ஆரல் மீனை உண்ணும் குருகுபோல், தலைவன் தலைவியைக் கூடினான் என்பது உள்ளுறை உவமமாக இப்பாடலில் கூறப்பட்டுள்ளது. யாருக்கும் தெரியாமல் தன்னைத் தலைவன் கூடியதால் அவனைக் ”கள்வன்” என்று தலைவி குறிப்பிடுகிறாள்.

தமிழ் வாழ்க

வெற்றி நமதே

திருக்குறளை மொழிபபெயர்த்தவர்கள்

வாழும் வள்ளுவம்

தமிழ் மொழி இலக்கியத் திறனறித் தேர்வு முடிவுகள் 2024 - 25 pdf

தமிழ் தேசிய அரசியல் நூல்( திருக்குறள்)